گریه کن تا اشک چشمات بریزه رو تن بارون مثل بارون که تو دریا گم میشه راحت و آسون منم و عشق و نگاهت، ساده از غمت گذشتم هرچی از نگفته ها بود گوشه ی دلم نوشتم روی این بلندی غم وایسادم شاید بیفتم بغض مرگه توی سینم، تو مقصری عزیزم گریه ی کار دل من هرچی هست از تو ا یا من؟ یا کمی حوصله از تو، یا کمی فاصله از من از دو چشمی که نجیبه، گلگی یکم عجیبه به لطافت ستارست اما دستام بی نسیبه همیشه گریه ی چشمات یه سوال بی جوابه واسه تو اگر یه راهه واسه من فقط عذابه از دو چشمی که میریزه خنده های عاشقونه نمیدونم غم و غصست یا که لحظه ی جنونه روی این بلندی غم وایسادم شاید بیفتم تو مقصری عزیزم، آره تو، همین که گفتم